Tu mbyllën syt,e më si hap
T’erdhi dita të shkoshë nga kjo dunja
Tani po ikë,e nuk kthehesh ma
Ku mbeti rrespekti
Ku mbeti afersija
Ku jan të afërmit,ku jan shoqrija
Ku jan prindit,ku jan fëmija
Ku jan parat,e miqsija
Ku është gëzimi e lumturija
Ku jan premtimet e dhëna
Ku jan njerzit që t’rrinin pranë
Ku jan buzeqeshja,dhe dashurija
Ku jan fjalet,dhe lotet
Ku jan shetitjet e shokët
Ku jan kafet e pijet
Ku jan diskot,e shtëpijët
Ku jan tani këto
Ku mbeten athu
I vetem perse je
Me vete çka po merr
I përgaditur a je
Për këtë dit,a mendove ndonjeherë?!