Në mes të botes një plak i vjetër në shtratin e vdekjes ra.
Me mall nuk vdiset, dy fjalë i tha.
Me lotë në sy mjekrrën e bardh e ledhaton.
Me bisht të syrit kah muri shikon.
Në murin e bardh plaku kishte var
veq një fotografi të Qabës së largt.
Lotet si lumi mjekrrën e bardh ja përshkojn.
Malli për Qaben zemrën ja trazon.
Dje kam lindë e sot në shtratin e vdekjës paskam ra.
Jeta qenka e shkurt , dy fjalë i tha.
Malli për shtëpin e Zotit plakun mjekërr bardh e kish marr.
Malli për Qabën plakun gjall e mban,
Plaku mjekërr bardh i varfën sa më ska.
I vetëm në shtëpi pa gru e pa fëmij.
Jo se nuk i patë, i patë por e lan,
Një amanet t`zotit e kryn, dy fjal i tha .
Syt e turbullt, lotët ja lanë.
Malli për Qabën Plakun gjall e mban,
Plaku i shkret me vdekje po lufton.
E momenti i fundit duket po i afron.
Sytë i mbylli por frymën ende ka.
Malli për Qabën Plakun gjall e mban,
Por zoti, i imi Zot plakut Qabën ja afron.
Andrra e plakut shumë e vertet.
E Buza tash po i buzqesh.
Tavaf rreth qabës 7 her ka ba.
Në anderr Qabën plaku e ka pa.
Nga gjumi i jetes u zgjua ,
e në gjumin e vdekjes ra.
Dhe frymen e fundit duke numruar,
dy lotë gzimi në sy plakut ja pash
Falamur Sahitolli