Ibrahimi është një musliman me prejardhje turke dhe i ka arritur të pesëdhjetat. Jeton në Francë dhe është pronar i një dyqani edhe atë në një ndërtesë të një familjeje çifute, kurse ngjarja daton që nga viti 1957.
Për çdo mëngjes familjeje çifute e dërgonin të birin e tyre Xhadin, i cili ishte shtatëvjeçar, të blen nga dyqani dhe çdo herë, siç është edhe traditë e çifutëve, nuk harronte të vjedh nga një pako çokollatë nga dyqani i Ibrahimit. Një ditë nga ditët Xhadi pasi që bëri pazarin doli nga dyqani, mirëpo harroi të vjedh. Gjatë daljes e thërriti Ibrahimi dhe i tha: O Xhad, harrove ta vjedhsh pakon e çokollatave!! Xhadi nga këto fjalë u tremb dhe i tha: “Ti a e dije se unë vjedh për çdo ditë”?! -Po, dhe kjo është pakoja e jote për sot, iu përgjigj Ibrahimi!!
Xhadi i premtoi se më nuk do të vjedh asnjëherë, dhe nga ajo ditë shkonte në dyqan, e bënte pazarin dhe në fund e merrte një pako çokollata dhe i thonte Ibrahimit: “E mora pakon dhe ikte”. Marrëdhëniet mes tyre filluan të përmisohen dhe të jenë më të ngrohta, derisa Xhadi filloi t’ia rrëfen fshehtësitë dhe problemet e tija private. Ibrahimi e dëgjonte me vëmendje dhe në fund e merrte e hapte dollapin dhe e nxirrte një libër dhe kërkonte nga Xhadi që ta kap dhe t’i mbyll sytë e tij dhe ta hap në cilën do faqe me qëllim që Ibrahimi ta lexon dhe të diskutojnë së bashku për atë që e lexuan derisa ta zgjedhin problemin.
Ibrahimi filloi të plaket, u bë 67 vjeçar, kurse Xhadi i mbushi të 24. Dashuria mes tyre filloi të shtohet, derisa Ibrahimi ndërroi edhe jetë, dhe në porosinë e tij që ia la bijve të vet i kishte urdhëruar që dollapin t’ia dorëzojnë Xhadit si dhuratë nga ai. Xhadi nga vdekja e Ibrahimit u mërzit tepër, filloi të qan dhe nga mërzia dhe dhembjet e mëdha, soli në rrugë dhe harroi ta marrë me vete dollapin.
Një ditë nga ditët u ballafaqua me një problem dhe iu rikujtua Ibrahimi dhe tha në vetvete, po të ishte Ibrahimi do të më dëgjonte me vëmendje dhe do ta hapte dollapin dhe do ta nxjerrke librin. Në atë moment iu rikujtua dollapi dhe iku shpejt deri në shtëpinë e bijve të Ibrahimit, e mori dollapin dhe e hapi. E vërejti se libra ishte brenda dhe i mbylli sytë dhe e hapi atë ashtu si vepronte edhe më herët me Ibrahimin. Për çudi ishte se Xhadi asnjëherë nuk e kishte parë se nga ajo që e lexonte Ibrahimi nuk ishte në gjuhën franceze. Kur e hapi librin e vërejti se libri ishte në gjuhën arabe dhe me vrap iku te një shok i tij tunizian, që t’ia lexon dy fletë ashtu si vepronte me të Ibrahimi. Xhadi tash e mori librin dhe filloi të mendon rreth problemit të tij dhe papritmas zgjidhja e problemit ishte para syve të tij!! E pyeti shokun e tij se çfarë libër është ky?! Iu përgjigj: Ky libër është KURANI.
Xhadi nga ajo ditë e pranoi Islamin dhe emri i tij u shndërrua në Dr. Xhadullah el Kuranij, një ndër thirrësit më të mëdhenj të Islamit në Evropë.
Ishte shkak i pranimit të Islamit nga ana e 6000 çifutëve dhe krishterëve. Kur u pyet për çastet më të lumtura të jetës së tij, tha: “Kur e pranon ndokush Islamin dhe unë jam shkak për pranimin e tij, e ndjej në vetvete se ia kthej një të mirë të vogël xhaxhait Ibrahim. Xhaxhai Ibrahim 17 vite rreshtazi ishte me mua dhe asnjëherë nuk më tha, ti je çifut e unë jam musliman. Asnjëherë nuk më tha se ti nuk je besimtarë dhe madje nuk më tregoi se çfarë është ky libër të cilin e lexonim dhe i zgjidhja problemet e mia. Asnjëherë nuk u mërzit nga unë dhe me mjeshtëri me lidhim me Kuranin”.
Dr. Xhad udhëtoi për në Afrikë ku jetoi dhjetë vite dhe si shkak i tij e pranuan Islamin më shumë se 6 milion njerëz. Vdiq në moshën 55 vjeçare, në vitin 2003, nga sëmundjet e ndryshme që e goditën në Afrikë.
Allahu e mëshiroftë me Xhenetin e Tij për punën që e bëri dhe që na mësoi se si duhet të duhet kjo Fe dhe të sakrifikohet për të.
Nga arabishtja: Irfan JAHIU