Dunja
E dashur për të gjith
E veshtir për të gjith
E mbushur përplot
Më mekate dhe gabime
Më lodhje dhe mundime
Më sharje dhe nenqmime
Më vujtje dhe lot
Më luftra dhe gjak
Më tortura dhe rrahje
Më protesta dhe burgime
Më fyrje dhe malltretime
Më ndalesa dhe kufizime
Më cuname dhe shkatrime
Më termete dhe vullkana
Më semundje dhe vdekje
Prap se prap,mbas teje shum vrapojm
Dhe pse të gjitha këto ti dunja i posedon
Njeriu në ty -dunja deshiron shum të jetoj
Të gjitha këto i perjetojmë
Në kët dunja mashtruse,gjdo gje shijojm
Dhe prap së prap,ne ty shum lakmojm
Që do të ndahem nga ti
Fare se mendojn
E per boten tjeter fare nuk mendojm
Ajo eshte jet,ku nuk do te ket as nje nga keto veshtersi
Ajo eshte jet qe do te kem veq lumturi
Do te kem gjera shka syri fare si ka par,as mendja si ka mendu
Sa te lig që ne jemi,si për këto nuk ndalem dhe më mendu
Dhe nga tani me pendim me u pendu
Dhe per knaqsin e Allahu me punu
Qe mbas vdekjes keto t’mira me i perjetu
Se kjo dynja nje dit do na mshtroj
Trupi yne në dhe të saj do t’perfundoj
Jo as gjë nuk vlen jeta n’kët dunja
Puno për ahiret o biri i ademit
Sa edne je gjalle
E vdekja nuk të ka marr