Isha i vogel e se kuptoja,
se me mua çfar po ndodh,se gjith jeta sod mu shkatrrua
Jo une fare se kam menduar
qe kjo dit,eshte dite qe me rrembev driten e jetes
Që nga kjo dite jetim kam mbet
Nuk kuptoja çfar po ndodh,ç’jan këta njerz që jan tubu,
në oborrin e shtepisë,si hutuar i shikoja
Qfar po ndodh më veten thoja
Atë dit ishte i mbushur perplot
Burra dhe gra që as nje her si kam par
Ehh të gjith ishin duke qar
Tetë t’ju përqafoja afer më afrun
Që mos të ju zgjoja,shum leht ju kam perqafu
Unë i shkreti mendoja që ishi duke fjetur,shum leht ju kam perqafu
me frik mos me ju zgju
që nuk do ju shoh me as nje her n’ket jet
Jo jo nuk e mendoja në atë moment
Ikët për jetë,dhe mua me lat
Jeta më shkoj me vujtje dhe mjerime.
Lamtumir se u coptu kjo zemra ime
Lamtumir o ti mjerim
Lamtumirme ti o lot që as nje her nuk me ikë,
gjithmon në afersi ti më ishe
O vujtje e kesaj zemerësë së coptuart,
që as një her su ndihë e gezuar
Lamtumir ti o gezim
Lamtumir se tash në zemrën time ka vetëm vujtje dhe mjerime
Lamtumir deri në perfundim
Vetem nje shpresë tani une kam,
që më bën të qëndrojë në këmbë
Në xhehnet deshiroj të ju takoj
O Zot të lutem më ndihmo
O zemer e coptuar,o sy i lotuar
ju lus për të duruar
Lamtumir pra që nga tash
Lamtumir o buzëqeshje
Jetim n’ket bot une kam mbetur
Nga tani tek une vend nuk do kesh
Diqka n’zemër më mundon
Ehë kët shpirt e shqeteson
kjo vetmi kjo thënje Jetim
E rend qenka,pasha Përëndinë
të jetoshë n’kët botë jetimë
Jetimë e i varfur,pa mbeshtetje,pa perkdhelje dhe ngrotësi
Nga zemra kjo fjalë doli,i varfur dhe jetim
N’kët botë unë jamë
Duke jetuar pa shpres,pa deshir
pa buk dhe ngrotësi,
pa te shtrejten familje
Ohh sa më mbushet kjo zemer vaj
Jo lotet nuk mund ti ndali
Me tradhtojn dhe ne faqën dolen
Ty or babë kur të kujtojë
Ehh kjo zemer më është dobsu
Netët po kalojn shpirti po më djeg
Kurë kam fjetur as vetë se di
gjdo netë lutem për ju
Më veten shum përshpëris përse iketë
dhe me lat,përse iket afer nuk ju kam
Ohhh sa e rënde qenka jetim të jesh
Përse më bëtë të vuja, më bëtë të qajë
Sa veshtir qenka kur buka gjdo netë të mungon
E i vetem n’sofer të ulesh
E veshtir pasha një Zot
T’kalosh jeten gjithmon me lot
më jan shterur sytë gjithnji duke qar
Më thoni çfar ti bëj zemrës që vuan pa ndal
çfar tju bëj syve që vuajn për tju parë
Si të lejoj veten i vetëm të jetojë
Vaj ky halli im i zi
Une të lutem veq Ty o Ja’rabi
T’më meshirosh t’lutem më mëshirë
T’më takosh në xhehnet me prinder e mië
o Allah qetesoje ti këtë shpirtë
Me ty zemra më qetësohet
Ti o Zot dhe vetem Ti e di çfar më mundon
Se qfar po vuaj veq Ti e dinë
Ohh e rend çenka
ohh shum e rëndë
kur afer prindrit as nje her nuk i ke
Tjesh jetim,jeta nuk pasa fare vler
Dhimbja e zemrësë gjdo dit e me shum po i shtohen
Gjdo dit që vjen dhe gjdo dit që shkon
në thelsin e shpirtit më shum ju më mungoni