Një grua e shtyrë në moshë u pyet për dashurinë dhe kuptimin e saj, dhe ajo u përgjigj:
Hera e parë kur e dëgjova këtë fjalë ishte në fëmijërinë time, kur nëna ime më puthi dhe më tha: të dua.
Thash: Dashuria qenka siguri dhe përqafim i ngrohtë.
Kur isha e re, shoqja ime më e afërt më shkroi një letër ku në të cekej: të dua për hir të Allahut.
Thash: Dashuria qenka gjëja më e bukur dhe kënaqësi e zemrës dhe afrim i zemrave.
Kur u martova, burri im më tha: të dua.
Thash: Dashuria qenka shpresë dhe ambicie, përmallim dhe butësi.
Kur burri u kthye nga jasht dhe e gjeti shtëpinë të rregulluar dhe ushqimin mbi tryezë, më tha: të dua.
Thash: Dashuria qenka falënderim dhe respekt.
Me kalimin e viteve flokët filluan të më dobësohen e të thinjen, dhe burri kur i pa ato, më tha: të dua.
Thash: Dashuria qenka mëshirë dhe ndjenjë.
Jeta kaloi dhe ne u plakëm dhe çdo herë më thonte: të dua.
Thash: Dashuria qenka lojalitet dhe besnikëri dhe sinqeritet.
Atëherë, a i ndryshoi kuptimi dashurisë?!
Nga arabishtja: Irfan JAHIU