Po më merr malli për fëmijërinë time!
Nuk dua t’i kuptoj shakat e të mëdhenjve..
E as t’i dëgjoj fjalët e atyre që përgojojnë.
E as nuk dua që situatat t’i komentoj, e as t’i analizoj.
E dua fëmijërinë time..
Me gjithë naivitetin e saj, dhe sinqeritetin e saj, dhe pafajësinë e saj, dhe gëzimin e saj, që janë të vërteta!
E dua atë që lind nga gjërat më të vogla, si, loja, ëmbëlsira, etj.
Dua të gëzohem me një copë çokollatë!
Dua që të qeshi me sinqeritet kur i dëgjoj shakatë!
Dhe dua të qaj me zë të lartë kur zemërohem!
Nga arabishtja: Irfan JAHIU