Shprehua dashurinë

Dashuria ndërmjet besimtarëve është pjesë e besimit. Për Allahun duhet të duash dhe të urresh. Litarët më të lidhur të imanit janë miqësia për Allahun dhe armiqësia për Të, dashuria për Allahun dhe urrejtja për Të.[1] Për ta shijuar besimin, duhet ta duash vëllanë, jo për ndonjë interes, por, thjesht, për besimin që ka.[2] Përveç reflektimit në jetën praktike, respektivisht në ndihmën e ndërsjellë, solidaritetin, mirësjelljen, urdhërimin për të mirë e ndalimin nga e keqja, dashuria fetare ka edhe aspektin emocional: shprehjen e saj para atij që e do. Po, është fetare që t’ia bësh me dije vëllait se do,[3] madje t’i shkosh në shtëpi e t’ia thuash se e do për Allah.[4] Shprehja e dashurisë, edhe pse akt formal, ka rëndësi të madhe. Ajo ndikon në:

  • Ngjall ndjenjën e dashurisë reciproke tek tjetri. ‘Nëse dikush e do vëllanë, le t’ia bëjë me dije, sepse edhe vëllai i tij gjen për të në zemër dashurinë që e gjen ai.’[5]
  • Garanton jetëgjatësi të lidhjes me vëllanë
  • Përforcon dashurinë dhe respektin
  • Largon inatin dhe mërinë
  • Mbyll rrugët e depërtimit të djallit tek njeriu

Garanton një harmoni dhe mirëqenie shoqërore, sepse dashuria reflekton. Një njeri kaloi pranë Ibn Abbasit ndërsa ky tha për të: Ky njeri më do! Nga e di këtë?- e pyetën. Sepse, edhe unë e dua atë!– u përgjigj.[6]

Kështu, besimtari duhet të bëjë çmos që kjo dashuri të ngel mes tij dhe vëllait të tij. Kjo, sepse dashuria është çmim i çdo gjëje, sado e shtrenjtë të jetë, dhe shkallë për tek çdo gjë, sado e lartë që të jetë.[7] Nëse Allahu të ka begatuar me dashurinë e dikujt, mundohu ta ruash atë me xhelozi,[8] sepse i huaj dhe i vetmuar konsiderohet ai që nuk ka të dashur/mik.[9] Aliu [Allahu qoftë i kënaqur me të!] e vishte shpesh një rrobë, gjë që iu kishte rënë në sy njerëzve. E pyetën për këtë e tha: Ma ka dhuruar i dashuri dhe miku im i dalluar, Umeri…[10]

Nuk ka të keqe që kjo dashuri të shprehet edhe në mënyrë kolektive, veçmas nëse njeriu ka pozitë dhe autoritet në mesin e njerëzve. Ibn Mes’udi kur takonte shokët e tij iu thoshte: Ju jeni ata që ma largoni pikëllimin![11]

Porosia: ‘Nëse dikush e do vëllanë, le t’ia bëjë me dije, sepse edhe vëllai i tij gjen për të në zemër dashurinë që e gjen ai.’[12]

 

Shkrimi i përgatitur nga: Dr. Sedat Islami

Video e realizuar nga: Albunion Media

 

[1] Sahihu-l-Xhamii, 2539.
[2] ‘Tre gjëra kush i posedon, e ka shijuar ëmbëlsinë e besimit…dhe ta dojë njeriun vetëm për hir të Allahut…’ E transmeton Buhariu, 6941.
[3] ‘Nëse dikush e do vëllanë për hir të Allahut, le t’ia bëjë me dije, sepse kjo garanton bashkim më të gjatë dhe dashuri më të fortë.’ Hadith hasen. Sahihu-l-Xhamii, 280.
[4] ‘Nëse dikush e do shokun e vet, le t’i shkojë në shtëpi dhe ta informojë se e do!’ Transmeton Ahmedi. Shih edhe: Sahihu-l-Xhamii, 281.
[5] Es-Silsiletu-s-Sahihah, 1/947.
[6 Ibn Ebi Ed-Dunja, El-Ihvan, fq. 127.
[7] Thealebiu, Sihru-l-belagah, fq. 130.
[8] Thënie e Umerit [Allahu qoftë i kënaqur me të!]. Shih: Ibn Ebi Ed-Dunja, El-Ihvan, fq. 81.
[9] Aliu i kishte thënë të birit, Hasanit [Allahu qoftë i kënaqur me të dy!]: ‘O biri im, i huaj është ai që nuk ka të dashur.’
[10] Musannef Ibn Ebi Shejbe, 6/356.
[11] Ibn Ebi Ed-Dunja, El-Ihvan, fq. 135.
[12] Es-Silsiletu-s-Sahihah, 1/947.