Kur ishim fëmijë, dëshironim që të na thyhet njëra dorë apo këmbë, e të mungojmë nga shkolla dhe të na vijnë në vizitë shokët dhe të afërmit e të na mbushin me dhurata.
Kjo ishte gati se dëshira e të gjithëve.
Mirëpo, ku u rritëm, u ballafaquam me shumë, shumë thyerje.
Dhe nuk na vizitoi askush dhe nuk na dhuroi askush asnjë dhuratë.
Këto thyerje ishin thyerjet e zemrës, të fshehta, dhe nuk kishte mjek për to, përveçse Allahut.
Dhe nuk kishte për të dërrasë që u vihet kockave të thyera, përveçse duasë.
Thyerje më të rënda sesa thyerjet e eshtrave.
Thyerje që shkaktari i tyre ishte shpirti i njeriut, që në fëmijëri i prisja dhuratat e tij.
Thyerje që vetëm se Allahu, me lejen e Tij, shpresojmë që t’i shërojë.
Nga arabishtja: Irfan JAHIU