Gjashtë vjeçarja Erblina Xhosha nga Kosova, e cila vuante nga dështimi i veshkave pas një infeksioni të zorrëve dhe nuk mund të kurohej në vend, rifitoi shëndetin në Türkiye me veshkën e marrë nga babai i saj, raporton Anadolu.
Erblina 6-vjeçare, një nga dy fëmijët e familjes Xhosha që jeton në Kosovë, 6 muaj më parë shkoi në spital me ankesa për të vjella, dhimbje barku dhe diarre pas një infeksioni të zorrëve që kishte. Vajza e vogël, e cila nuk mund të hante, nuk mund të vraponte dhe as të fliste, pati dështim të veshkave dhe më pas dështim të zemrës pasi trajtimet me ilaçe nuk funksionuan.
Vogëlushja, e cila në vendin e saj pësoi një insuficiencë të shumëfishtë organesh, e lidhur me respiratorin dhe kishte një atak kardiak, pas ndërhyrjeve u dërgua me avion në Istanbul.
Erblina, e cila u diagnostikua me sindromën uremike hemolitike (HUS) në Istanbul dhe zgjidhja e vetme e së cilës ishte transplantimi i veshkave, pas procesit të suksesshëm të trajtimit të Menaxherit të Qendrës së Transplantit të Organeve në Spitalin Universitar Biruni Assoc. dr. Halil Erbiş dhe specialistit të Kujdesit Intensiv Pediatrik Assoc. dr. Ayhan Yaman dhe ekipit të tij, ajo u bë gati për transplantim dhe më pas ajo rifitoi shëndetin e saj me veshkën që mori nga babai i saj.
Duke pritur lirimin nga spitali të vajzës së saj Nazmije Xhosha për Anadolu tha se trajtimet e bëra për vajzën e vogël nuk funksionuan dhe se mjekët në Kosovë thanë: “Nuk mund të bëjmë asgjë këtu, nuk ka asnjë shans për të mbijetuar”.
– “Po të mos kishim ardhur këtu, fëmija im nuk do të ishte shëruar”
Nëna e vogëlushes, Nazmije Xhosha tha se shumë spitale nuk e pranuan vajzën e saj. “Këtë vend e sugjeroi një i njohur i ynë. Nëse nuk do të kishim ardhur këtu, fëmija im nuk do të ishte shëruar në asnjë mënyrë. Ajo qëndroi në terapi intensive për rreth 2 muaj. U kujdesën shumë për të. Ajo u lirua nga pajisjet dhe filloi të marrë frymë. Ata thanë se kishte nevojë për dializë dhe se do të vazhdonte kështu deri në transplantim”, tha ajo.
Më tej, Nazmije Xhosha theksoi se vajza e saj ishte përgatitur shumë mirë nga mjekët për procesin e transplantit dhe tha se “Para se të sëmurej, Erblina ishte një fëmijë shumë hiperaktiv, vraponte dhe lëvizte. Ajo kishte grip si fëmijët e tjerë, por kurrë nuk ishte kështu. Pasi filloi infeksioni i zorrëve, Erblina filloi të mos hante, të mos vraponte, të humbiste peshë dhe filloi të mos fliste. Nuk mund të shprehte ankesat e saj”.
Ajo thotë se ishte shumë e pikëlluar para transplantit për vajzën e saj, e cila peshonte 18 kilogramë, por është fryrë nga edema në trup pasi u sëmur. “E çova fëmijën tim në spital, por e nxora jashtë krejtësisht pa ndjenja. Nuk kisha asnjë shpresë kur e solla këtu, por përsëri e mbajta atë shpresë. Unë jam shumë e lumtur tani”, u shpreh ajo.
Babai Sami Xhosha ndau gëzimin që ndjeu kur mësoi se veshka e tij ishte e përshtatshme me të bijën:
“Menjëherë pranova të bëhem dhurues pa hezitim. Isha gati t’i jepja veshkën fëmijës tim nëse ishte e përshtatshme. U bënë analizat dhe më thanë se nuk kishte asnjë problem për të dhuruar veshkën time. Ata thanë se fëmija im do të shërohej dhe unë pranova menjëherë. Kur pashë që fëmija im po përmirësohej, thashë: Mirë që i dhashë veshkën, mirë që i dhurova një jetë të dytë. Hyra në operacion duke buzëqeshur dhe dola duke buzëqeshur. Nuk ndjeva asnjë dhimbje sepse isha shumë i lumtur”.
– “Ajo u shpëtua nga dializa me transplant në spitalin tonë”.
Asoc. dr. Ayhan Yaman shpjegon se vajza e vogël u soll në spital pa ndjenja, e lidhur me një respirator, e fryrë në të gjithë trupin e saj dhe nuk mund të urinonte asnjë pikë.
Duke thënë se e çuan menjëherë fëmijën në dializë, Yaman tha: “Ne e monitoruam pacientin për rreth 2 muaj. Shumë nga problemet e saj u zgjidhën, ajo u nda nga aparati, por dështimi i veshkave u shoqërua me dështim të zemrës për shkak të sëmundjes. Zgjidhja e vetme për këtë ishte transplanti dhe duke bërë transplant në spitalin tonë, ajo shpëtoi nga dializa. Gjendja e pacientes tani është shumë e mirë, planifikojmë ta lëshojmë shumë shpejt”.
Yaman thotë se infeksioni i zorrëve të vogëlushes u përkeqësua pas 10 ditësh dhe se shumë vende evropiane ku aplikuan nuk e pranuan fëmijën sepse gjendja e saj ishte e rëndë.
“Ne e pranuam pacientin dhe mundëm ta çonim këtu nga një pikë shumë e vështirë. Sëmundja që e quajmë HUS pas diarresë është një gjendje që e shohim shpesh dhe shihet edhe në vendin tonë. Kur dializa efektive dhe shkëmbimi i plazmës kryhen në fazat e hershme, shumica e pacientëve mund të shërohen pa transplantim, por disa përjetojnë dëmtim të përhershëm të veshkave. E vetmja mënyrë për të mbijetuar në këtë situatë është transplantimi i veshkave”, tha ai.
– Përmirësimi i gjendjes shëndetësore të Erblinës
Prof.dr Halil Erbiş i cili ka kryer operacionin e transplantit të veshkës së Erblina Xhoshës tha se operacioni tek fëmijët është i vështirë sepse venat e tyre janë më të vogla dhe më të holla.
“Veshka që morëm nga babai i saj është një organ shumë i madh, por vendi ku do ta fusnim në barkun e Erblinës ishte një zonë e vogël. Prandaj e hoqëm veshkën e vetë Erblinës dhe ia zëvendësuam. Normalisht, transplantet e veshkave vendosen në ijë të pacientëve të rritur pa hequr veshkat e tyre. Erblinës ia vendosëm në bark dhe e lidhëm me venat më të mëdha të trupit. Duhet të jeni shumë të kujdesshëm gjatë operacionit këtu sepse gabimi më i vogël mund të ketë një rezultat tjetër”, theksoi Erbiş.
Ai vuri në dukje se të gjitha fazat e vështira i kryen me një punë multidisiplinare me ekipin e tij.
“Ushqyerja e saj ishte shumë e keqe, ajo nuk mund të ushqehej. Me transplantin e veshkës, zemra e saj u shërua shpejt. Më parë zemra punonte 25 për qind, por tani është rritur në 35 për qind. Kjo do të kthehet në normalitet me kalimin e kohës. Ajo është duke ngrënë tani dhe është në një periudhë rikuperimi të shpejtë. Shërimi te pacientët pediatrikë ndodh shumë shpejt kur e eliminojmë problemin. Pas disa muajsh Erblina do të mund të vrapojë dhe të luajë në park”, tha Erbiş.
